Ostale kategorije:
Na stotinjak kilometara od Beograda, u severozapadnom delu plodne mačvanske ravnice smestio se Bogatić – opština oivičena teritorijama Sremske Mitrovice i Šapca, kao i krivudavom Drinom, koja ga odvaja od susedne Semberije. Kako i samo ime kaže, Bogatić je prepoznatljiv po bogatoj kulturi i istoriji, likovnim umetnicima, tradiciji dobrih domaćina, ali i po prirodnim resursima. Naime, 80% teritorije ove ravničarske opštine čini obradivo i plodno zemljište, a jedan od njenih najznačajnijih, a ipak nedovoljno iskorišćenih energetskih resursa je – geotermalna voda.
Ukoliko vas put nanese u ravnu i plodnu opštinu Bogatić, ne propustite da probate specijalitete mačvanskih domaćina, poput ukusnih "listića", mlečnih i suvomesnatih proizvoda, voćnih likera i džemova... Čuveni delikates ovog kraja je, između ostalog, i kozji sir sa plesnima u hrastovoj kori, koji se proizvodi u poljoprivrednom gazdinstvu Budimirović u Glušcima. Ovaj sir je više puta nagrađivan u zemlji i inostranstvu, i jedan je od proizvoda sa liste "Najbolje iz Srbije". Njegov kvalitet prepoznali su i ruski turisti, koji naročito preferiraju kozji sir sa tartufima, i rado ga, upakovanog u drvenu kutijicu, odnose kao suvenir iz naše zemlje.
Likovna tradicija
Mačvanski suvenir mogla bi biti i koloritna umetnička dela lokalnih slikara, kojih Bogatić ima "najviše po glavi stanovnika". Jedan od najpopularnijih slikara ovog kraja nesumnjivo je Milić Stanković, poznatiji kao Milić od Mačve, koji je u rodnom selu Belotić krajem '60-ih godina prošlog veka podigao atelje-vikendicu i nazvao je po svom ocu "Radovan kula". U sklopu ovog kompleksa nalazi se galerijski prostor, mini ateljei, dnevni boravak i spavaće sobe za goste, "zodijačka opservatorija", kao i "prva zidana lajaonica na svetu". Svojevremeno je ovu kulu posećivala ondašnja kulturna elita, među kojima i zvezde poput Sofije Loren i Kirka Daglasa. Bio je to neobičan kutak za maštare i sanjalice i utočište za samouke slikare iz Mačve. Danas je, zbog neraščišćenih imovinskih odnosa, "Radovan kula" zatvorena i prepuštena zubu vremena.
Ipak, očuvala se likovna tradicija. Po slikarskoj koloniji poznat je Etno park Sovljak – jedan od prvih pet etno kompleksa u SFRJ, sa deset tipskih građevina koje predstavljaju mačvansku kuću sa okućnicom iz 19. i s početka 20. veka. Kuća je uređena kao muzejski prostor sa primercima mačvanske odeće, nameštaja i ostalog pokućstva. U njoj se nalazi i stalna izložba mačvanskih slikara naivaca i akademaca, kao i umetnika sa celog Balkana.
Pet godina unazad, likovna kolonija se održava i u obližnjoj porti crkve Svetog Vaznesenja Gospodnjeg u Dublju. Crkva, koja je ubrojana u spomenike kulture Republike Srbije, prošle godine je obeležila tri jubileja – 80 godina postojanja, 100 godina spomen-kosturnice srpskih i austrougarskih vojnika, koja se nalazi u sklopu crkve, kao i dva veka od Boja na Dublju u Drugom srpskom ustanku, nakon kog je počela diplomatska borba kneza Miloša Obrenovića za konačno oslobođenje Srbije od Turaka.
Hajduci i konjanici
Neke od najznačajnijih ličnosti rođenih na prostoru Bogatića svakako su vojvoda Prvog srpskog ustanka Stojan Čupić – u narodnom stvaralaštvu opevan kao "Zmaj od noćaja" i pisac Janko Veselinović.
I upravo je po motivima Veselinovićevog romana "Hajduk Stanko", davne 1966. godine nastala manifestacija "Hajdučko veče", koja se organizuje svakog prvog vikenda u avgustu u trajanju od dva dana. Svake godine se bira hajdučki harambaša, tako što se mladići takmiče u različitim disciplinama poput preskakanja panja, bacanja kamena s ramena, skoka u dalj, penjanja uz drvo... Sastavni deo ove manifestacije je i atraktivna "Mačvanska svadba", kao i takmičenje u ribolovu, pripremanju riblje čorbe, gađanju glinenih golubova, dok posebnu draž zaljubljenicima u Drinu pričinjava "Hajdučka regata".
O boravku hajdučkih četa u ovom kraju, odakle su se čuveni Zeka Buljubaša i njegovi "golaći" prebacivali preko Drine u Bosnu i nazad, svedoči i staro groblje u Crnoj Bari. Bogatić i Mačva, takođe su, odavnina poznati i po odgajivačima dobrih trkačkih konja i po razvijenom konjičkom sportu. U svim velikim ratovima, Mačvani su bili stub srpske konjice, a u miru – organizatori konjskih trka.
Čekajući investitore
Kada je reč o prirodnim resursima bogatićke opštine, koja na površini od 384 kvadratna kilometra obuhvata 14 naselja – Bog je tu bio "široke ruke"! Čak 80% teritorije ove ravničarske opštine čini obradivo i plodno zemljište, a Bogatić obiluje i alternativnim energetskim potencijalima u vidu biomase, hidro i solarne energije, te neiscrpnih rezervi geotermalne vode. Svega ima, jedino što nedostaje su – investitori.
Hidrogeotermalni sistem Mačve otkriven je još 1982. godine, mada je do dana današnjeg ostao gotovo neiskorišćen. Takav je slučaj i sa najtoplijom i najizdašnijom bušotinom u Mačvi, čija voda, temperature 78°C sa samoizlivom od 50 litara u sekundi, već trideset godina teče u nepovrat, čekajući investitore, baš kao i okolnih 16 hektara opštinske zemlje.
Nešto bolju sudbinu imala je bušotina BB1 sa vodom od 76°C i samoizlivom od 30 litara u sekundi, koja će se koristiti za toplifikaciju Bogatića. Reč je o projektu Evropske unije, koji je u toku i čija vrednost iznosi 2,6 miliona evra.
Pozitivan primer
Ova voda je zdrava i za piće, pa se može flaširati, a poseduje i balneološke kvalitete, što potvrđuje pozitivan primer razvoja banjskog turizma u obližnjem turističko-rekreativnom kompleksu "Termalna Rivijera", koji svojim gostima 365 dana u godini nudi mogućnost kupanja u otvorenim i zatvorenim bazenima sa termalnom vodom.
Kako saznajemo od suvlasnika "Termalne Rivijere" Ljubiše Dragovića, postojeći akva park će ove godine dobiti "lenju reku", a u planu je i skora izgradnja bazena sa talasima, kao i velikog termalnog jezera. Na proleće se očekuje i završetak izgradnje pedesetak apartmana, od ukupno 103, a planirano je i podizanje hotela sa wellness centrom, kao i hotela za zdravstveni turizam, čime će Bogatić moći da se podiči ponudom boljom od one u čuvenim banjama Slovenije i Mađarske.
Autor: Biljana Bosnić
©Turistički Svet
